Τι είδε στο Σύνταγμα μια Ελληνίδα

Διάβασα στο μπλογκ για τα γεγονότα της Τετάρτης όπως τα έζησες... ήμουν κι εγώ εκεί κι ήμουν μπροστά στο τι έγινε στην πρώτη επίθεση με χημικά ... δεν υπήρχαν καδρόνια ούτε καν οι γνωστοί άγνωστοι...

Η ώρα ήταν περίπου μία και μισή. Μόλις έφτασα στο Σύνταγμα κάνοντας γύρους από το Κολωνάκι, ψάχνοντας μια δίοδο που δεν ήταν μπλοκαρισμένη από τα ΜΑΤ. Ναι αυτό που διάβασες ... δεν μας άφηναν να περνάμε από πολλούς δρόμους κι αναγκαστήκαμε να κατέβουμε πολύ χαλημά για να φτάσουμε στο Σύνταγμα.
Με το που έφτασα στο Σύνταγμα με τη φίλη μου η ώρα ήταν περίπου μία και μισή. Βρεθήκαμε ακριβώς στο διάζωμα του δρόμου απέναντι από τη Βουλή. Μια ανάσα από εμάς ήταν τα κάγκελα και από πίσω τα ΜΑΤ. Κάποιοι πολίτες κούνησαν τα σιδερένια κάγκελα και σε δευτερόλεπτα είδα τα ΜΑΤ να έρχονται με φόρα μέσα από τα κάγκελα να τα σηκώνουν και περνώντας από κάτω να κάνουν την πρώτη ρίψη χημικών στον κόσμο από απόσταση αναπνοής.
Μιας και μόλις είχα κατέβει δεν είχα προλάβει καν να φορέσω τη μάσκα μου. Έχω φάει πολλές φορές δακρυγόνα σε πορείες σαν φοιτήτρια αλλά αυτό που ένιωσα την Τετάρτη ήταν πρωτόγνωρο ( δεν είναι μόνο ότι είναι ληγμένα ... δεν είναι ότι δεν είναι απλά δακρυγόνα... δεν είναι ότι μας τα έριξαν από απόστασης αναπνοής... είναι φονικά όπλα και τα ονομάζουν χημικά ... είναι όπλα απέναντι σε ειρηνικούς και άοπλους πολίτες ...)

Έφαγα τα πρώτα χημικά από τα 10 μέτρα ...τα μάτια μου γύρισαν προς τα πάνω δεν έβλεπα τίποτα και σε δευτερόλεπτα ένιωσα ΑΣΦΥΞΙΑ ... όχι πνίξιμο όχι δύσπνοια όχι κάψιμο στο στήθος ΑΣΦΥΞΙΑ. Ένιωσα το σώμα μου να είναι έτοιμο να σωριαστεί, με κλειστά τα μάτια προχωρούσα αργά ακολουθώντας ενστικτωδώς το πλήθος - σε εκείνη το χαμό χαθήκαμε με τη φίλη μου όπως πολλές φορές ακόμα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κράτησα την ψυχραιμία μου, μέσα από τα δόντια μου έβριζα και τα έσφιγγα δυνατά για να αντέξω, γνωρίζοντας ότι αν αντέξω σε αυτό το σοκ σε λίγα λεπτά θα ήμουν καλά... Σιγά σιγά άρχισα να βλέπω να ανασαίνω και γύρω μου γινόταν ένας πανικός. Άνθρωποι να σωριάζονται γιατί έχαναν τις αισθήσεις τους, άνθρωποι που φώναζαν γιατί δεν έβλεπαν. Η αλληλεγγύη των πολιτών ήταν απίστευτη, ένας έπεφτε δέκα έτρεχαν!

Συνήλθα κι όλος ο κόσμος γύρω μου ... μα πριν προλάβουμε να δούμε τι έγινε να ανταλλάξουμε μια κουβέντα έγινε το δεύτερο ντου .... ο κόσμος έτρεχε μακριά από τα χημικά νέφη, αρχίσαμε οι πιο ψύχραιμοι να κάνουμε αλυσίδες κατηφορίζοντας για να μην υπάρξουν θύματα από το ποδοπάτημα ... Δίπλα μου άρχισαν να πετάνε κρότου λάμψης μέσα στο πλήθος μαζί με τα χημικά. Είδα έναν άνθρωπο να τρέχει έχοντας πάρει φωτιά από τα κρότου λάμψης που πέταξαν πάνω μας ... Είδα να μας πετάνε αναίτια δεκάδες χημικά μαζί μέχρι που άρχισε το γνωστό περικύκλωμα της πλατεία με χημικά. Ρίχνανε από παντού... Κατεβήκαμε προς την Ερμού να πάρουμε μια ανάσα, στη Νίκς ήταν στημένοι κι άλλοι των ΜΑΤ. Μας άρχισαν κι από εκεί τις ρίψεις κι από την Βουλής ...

Τότε εμφανίστηκαν τα πρώτα καδρόνια οι πρώτες πέτρες .... κι άρχισε γύρω από όλο το κέντρο ο πετροπόλεμος ... Οι πολίτες έκαναν γύρους να πάρουν ανάσες και γυρνούσαν πάλι στο Σύνταγμα.


Η ιστορία των γεγονότων της πλατείας στη συνέχεια και μετά γράφτηκε... Γράφτηκε στη μνήμη όσων βρεθήκαμε εκεί αλλά και από εκατοντάδες βίντεο και φωτογραφίες που καταμαρτυρούν όχι μόνο την αλόγιστη χρήση των χημικών εις βάρος αθώων και άοπλων πολιτών αλλά και η ωμή βία εναντίον των διαδηλωτων από τους ανθρώπους της ελληνικής αστυνομίας που πληρώνονται για να μας προστατεύουν ....

Μπορεί να με έπνιξαν στα χημικά τους αλλά με έπνιξε και η οργή ... Η οργή για όλους όσους συμμετείχαν είτε σαν εκτελεστές είτε σαν εντολοδόχοι σε αυτή την άνανδρη επίθεση κατά των πολιτών. Και λέω άνανδρη γιατί αν όλοι αυτοί που δίνουν εντολές και όλοι αυτοί που τις εκτελούν ήταν κάτω στην πλατεία με γυμνά τα χέρια και ακάλυπτα τα πρόσωπα, χωρίς όπλα και χημικά και ερχόντουσαν τότε να πουλήσουν νταϊλίκι δήθεν για το καλό μας ... θα βλέπαμε τότε ποιος θα ήταν ο μάγκας και ποιος αυτός που θα έβαζε την ουρά κάτω από τα σκέλια ...
Μία Ελληνίδα


Σ.Σ. Προφανώς όσοι βρέθηκαν εκεί λένε την ίδια εκδοχή.. Και η αστυνομία (με τη Στάη) το δικό της χαβά