Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Η κρίση των γαϊδάρων

Το κείμενο αυτό το βρήκα στο http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=50838 και το αναδημοσιεύω.. Είναι μία εξαιρετική απλοϊκή περιγραφή της κρίσης που ζούμε.


Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά. Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν ΔAΝΕΙΟ από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου. Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι. Ήταν έλεγε αναπόφ ευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων. Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους.
Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής. Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?
(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» των γαιδάρων.)

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Στο παρουσιολόγιο της ιστορίας θα δηλώσεις απών;

Πολλές φορές, όταν θέλω να γράψω κάτι, πέφτω σε ένα άρθρο που θα με καλύπτει απόλυτα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το άρθρο που ακολουθεί, δεν έχει καμία σημασία από που προέρχεται ο αρθρογράφος, σημασία έχει ότι ταυτίζομαι απόλυτα μαζί του, γι αυτό και σας το παραθέτω.

Σήμανε η ώρα να γίνουμε ένα...
Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι। Μέσα σε έναν πλανήτη που βιώνει τεράστιες γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις, η Ελλάδα έχει βρεθεί εγκλωβισμένη, με μία κυβέρνηση που μάλλον δεν έχει συναίσθηση ούτε των ευθυνών της, αλλά ούτε και της κρισιμότητας στην οποία πρέπει να ανταπεξέλθε।Το μεγάλο δυστύχημα, όμως, για την χώρα, δεν είναι η ανικανότητα (ή η δολιότητα κατ’ άλλους) της παρεούλας που (δια)κυβερνά την χώρ. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η δύσκολη οικονομική θέση της Ελλάδας, που απειλείται έως και με γεωγραφική συρρίκνωσ. Εξάλλου, τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται, ακόμη και με την μέθοδο του Μ. Αλεξάνδρου όταν συνάντησε τον Γόρδιο Δεσμό... Το ζητούμενο, αλλά μη ευρισκόμενο, το ποθούμενο είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η ενότητα των πολιτών. Αυτό μας λείπει… δυστυχώς.Ιστορικά, είμαστε ένας λαός, ο οποίος είχε πάντα μεγάλες διαφωνίες. Ενίοτε αυτές οι διαφωνίες υπήρξαν και καταστροφικές. Όμως, αυτό το μειονέκτημά μας είναι συνάμα και όπλο δημιουργίας. Γιατί μέσα από την διαφωνία, μέσα από την διαφορετική άποψη είναι δυνατόν να γεννηθεί κάτι νέο, να δημιουργηθεί κάτι πρωτότυπο και μοναδικά υπέροχο. Αυτή η ανησυχία του ελληνικού πνεύματος, υπήρξε άλλωστε και η γενεσιουργός δύναμη σε όλα όσα κατόρθωσε ο Ελληνισμός.Σήμερα, όμως, οι πολίτες της χώρας βρίσκονται σε ένα παράξενο καθεστώς συναισθηματικής φόρτισης, λογικής συντριβής και πλήρους απραξίας…! Είναι γεγονός πως αυτό το «κράμα» ενέχει τεράστιους κινδύνους πρώτα για τον ίδιο τον λαό κι έπειτα για όλους τους άλλους. Διαπιστώνοντας πως ενώ έχουμε συνειδητοποιήσει την ρίζα του προβλήματος που γιγαντώνεται σε καθημερινή βάση και απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη, παρατηρώ πως δεν είμαστε σε θέση να αφήσουμε στην άκρη όλα εκείνα (τα μικρά ή τα μεγάλα) που μας χωρίζουν, προκειμένου να σταθούμε απεγκλωβισμένοι απέναντι στο κοινής διαπίστωσης πρόβλημά μας. Συνεχίζουμε να αναμασάμε ο ένας τα λάθη του άλλου, αλλά δεν βρίσκουμε τη δύναμη της ψυχής που απαιτείται για να πιαστούμε χέρι-χέρι και να σταθούμε απέναντι σε όσα μας απειλούν. Έντεχνα, το σύστημα διαρρέει τις «φωνές» που το διατηρούν στην εξουσία, τις «φωνές» του «διαίρει και βασίλευε». Και όλοι εμείς, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» πιανόμαστε με τα μικρά δικά μας λάθη, αντί να πιέσουμε και να σπάσουμε το απόστημα που δηλητηριάζει την κοινωνία και τον πολιτικό βίο.Αδέρφια είμαστε, σε τούτη τη χώρα που ποτέ δεν δίστασε να τα βάλει με τους μεγάλους του πλανήτη. Ακόμη και όταν ήξερε ο Έλληνας πως έδινε αγώνες που τις είχε χαμένες, έπεφτε αγωνιζόμενος επειδή η ψυχή του δεν σήκωνε το να ζήσει ατιμασμένος. Μεγάλη κατάρα η διχόνοια και κόστισε πολύ αίμα σε τούτη τη γη. Διχόνοια και μικροψυχία πάνε μαζί. Αυτό μας αξίζει; Χωρίς καμιά προσπάθεια, δίχως να δώσουμε κανέναν αγώνα, γραφόμαστε στα βιβλία των υποτακτικών της άρχουσας ανίκανης τάξης…;Σήμερα, αυτοί οι «άρχοντες» και οι δούλοι τους, φροντίζουν να μας βομβαρδίζουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και σε κάθε ώρα της ημέρας. Χρησιμοποιούν όλα τους τα όπλα. Και ξέρετε γιατί; Επειδή φοβούνται… Επειδή τρέμουν την δύναμη που έχουμε όλοι μας όταν γινόμαστε ένα...Ελάτε λοιπόν αδέρφια. Ας παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Ελάτε να κάνουμε ένα βήμα μπρος, για να γίνουμε ένα απέναντι σε αυτά που μας απειλούν. Μετά, όταν όλα θα έχουν τελειώσει, μαζί θα γεννήσουμε κάτι νέο, μαζί θα χτίσουμε μέσα από τα παθήματά μας, μέσα από τα λάθη μας, αλλά και μέσα από τον κοινό μας αγώνα. Κι αν θέλετε, αν έτσι το προτιμάτε, όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή να μαλώσουμε και πάλι, να πιαστούμε και πάλι με τα μικρά που φαντάζουν μεγάλα. Και ξέρετε γιατί θα το κάνουμε; Θα το κάνουμε επειδή θα μπορούμε!!! Αν όμως δεν βαδίσουμε σήμερα ο ένας πλάι στον άλλο, τότε αύριο δεν θα μπορούμε να μαλώσουμε ούτε για τα μικρά και ασήμαντα, επειδή θα έχουμε χάσει τα μεγάλα, τα σπουδαία… τα ιδανικά!Μην αναρωτιέστε αν μπορούμε. Ρωτήστε μόνο τους εαυτούς σας αν θέλετε να σηκώσετε το ανάστημά σας απέναντι στους εργολάβους που καταστρέφουν τις ζωές μας για να μας στριμώξουν στην φυλακή τους...
Κωνσταντίνος Μιχαήλ
Τον ευχαριστώ για το υπέροχο άρθρο του.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Το επόμενο βήμα

Ξεκινήσαμε πριν από 6 μήνες περίπου, σαν μία προσπάθεια ενός που οδήγησε στο να δημιουργηθεί μία παρέα. Αντικειμενικός στόχος μας ήταν να "φωνάξουμε" εναντίον της πολιτικής που υπαγορεύει το ξεπούλημα της Χώρας και του Λαού της για να προστατεύσουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο αγώνας που ξεκινήσαμε ήταν φυσικά άνισος και επιβεβαίωσε τους πιο απαισιόδοξους που προέβλεπαν πως δεν επρόκειτο να ακουστούμε, όσο δυνατά και αν φωνάζαμε. Γι αυτό επιβάλλεται να πάμε ένα βήμα παραπέρα.

Ποιός είναι ο εχθρός
Απέναντί μας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή η τρόικα Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Όχι τα πρόσωπα, άλλωστε αυτοί είναι υπάλληλοι που εφαρμόζουν τις προαποφασισμένες πολιτικές. Και δεν πέφτουμε στην παγίδα να ενοχοποιήσουμε το κακό ΔΝΤ ή την κακιά Μέρκελ. Όποιος έχει τέτοιες αυταπάτες, ας θυμηθεί την ιστορία με το άρθρο 37 στο "πολυνομοσχέδιο" (1). Η τρόικα απλά ασκεί σήμερα αυτή την πολιτική και σκόπιμα εντάσσουμε σε αυτήν και την Κυβέρνηση. Μόνο που αύριο, εκφραστές αυτής της πολιτικής θα είναι και αυτοί που ψευτοδιαφωνούν με τα μέτρα ζητώντας παραλλαγές - εμμένοντας όμως στη βάση της που δεν είναι άλλη από το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και τη σκλαβιά του Λαού στους νέους ιδιώτες επενδυτές με μισθούς πείνας. 
Ο πραγματικός εχθρός έχει πολλά ονόματα και ο κόσμος αναφέρεται σε αυτόν με πάμπολλα ονόματα: Κεφάλαιο, Καπιταλισμός, Νεοφιλελευθερισμός, Παγκόσμια Διακυβέρνηση, Τραπεζίτες, Κερδοσκόποι, Συμφέροντα, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Μονοπώλια είναι μόνο ενδεικτικά ονόματα που σκιαγραφούν όμως το ίδιο γεγονός: Την επιθυμία μίας πολυποίκιλτης ομάδας ισχυρών να επιβληθούν στους Λαούς και να οικειοποιηθούν τον πλούτο τους, μετατρέποντας τους ίδιους σε σύγχρονους σκλάβους που θα παράγουν πλούτο για ένα κομμάτι ψωμί. Και η δράση τους δεν πρωτοεμφανίστηκε στη χώρας μας, αλλά αποτελεί μία παγκόσμια απειλή εναντίον των Λαών. 
Τι διαφορά έχει άλλωστε αν ο δεσμοφύλακάς  σου είναι Έλληνας, Γερμανός, Ρώσος ή Αμερικάνος. Η ουσία είναι ότι εξανδραποδίζεσαι και αναγκάζεσαι ή να δουλεύεις όλο και περισσότερο για τα ψίχουλα που δεν σου προσφέρουν αξιοπρεπή διαβίωση, ή να αποτελείς τον εφιάλτη της ανεργίας για τον διπλανό πενιχρά αμοιβόμενο εργαζόμενο. 


Τι δεν είμαστε
Δεν είμαστε τα φερέφωνα καμμίας κομματικής αριστοκρατίας. Ανάμεσά μας βρίσκονται άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους μεν (γιατί είναι δικαίωμα καθενός να πιστεύει ότι θεωρεί καλύτερο) απελευθερωμένοι δε από φανατισμούς και παρωπίδες. Γιατί αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. 

Ποιοί είμαστε
Είμαστε οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι καθημερινά στη ζωή σου. Ο αγρότης που παράγει τα προϊόντα που καταναλώνεις, ο  δάσκαλος που μαθαίνει γράμματα στα παιδιά σου, αυτός που σου μαζεύει τα σκουπίδια, ο μικροεπιχειρηματίας που σου πουλάει προϊόντα.   Πολλοί απο εμάς κατά το παρελθόν παρασυρθήκαμε και φάγαμε το τυράκι, χωρίς όμως να δούμε τη φάκα. Όμως τώρα η φάκα έκλεισε και βρεθήκαμε παγιδευμένοι μέσα της, χωρίς καμμία διέξοδο διαφυγής. Οι φωνές μας μέσα από το κλουβί δεν συγκινούν καθόλου τους δεσμοφύλακες. Αντιθέτως, μέσα στη βουλή ακούγονται φράσεις όπως "Ποιός μπορεί να εμπιστευτεί μία κυβέρνηση που θα προκύψει μετά από εκλογές" (2). 
Είμαστε αυτοί που φωνάζουμε εδώ και καιρό για τη νέα κοινοβουλευτική δικτατορία. Είμαστε αυτοί που δεν εντυπωσιαζόμαστε με τις ψευτορητορείες, ούτε με την τρομοκρατία των παπαγάλων. Εξ αρχής φωνάζαμε για την κατάληξη των μέτρων και τη διάρκειά τους και έχουμε προβάλλει πάμπολες λύσεις για την έξοδο από αυτή την κρίση - άλλωστε δεν ήταν δύσκολο μιας και σε αυτή τη θέση βρέθηκαν πολλές χώρες πριν από εμάς και κατάφεραν να ξεφύγουν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Ισλανδία. 

Τι ζητάμε
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ: Κάθε πολίτης να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς. 
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και την κοινωνία
ΙΣΟΤΗΤΑ: Ίσες ευκαιρίες σε όλους
Πολλοί ευαγγελίστηκαν αυτές τις αρχές, αλλά τις σοδόμισαν στην πράξη. Και ετοιμάζονται πάλι να κάνουν το ίδιο. Εμείς στεκόμαστε απέναντί τους και απέναντι σε οποιονδήποτε έχει τέτοιους σκοπούς με ένα μόνο σύνθημα::
Η ευημερία του Λαού είναι ο υπέρτατος νόμος (3)

Πως θα τα καταφέρουμε
Σχηματίζοντας ένα κοινό μέτωπο που στην πράξη θα ακυρώσει αυτές τις πολιτικές. Μία ομάδα που θα υπερασπιστεί στην πράξη το αυτονόητο: τον άνθρωπο. Ένα μέτωπο που θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά όπου κάθε πολίτης θα μπορεί να ακουστεί και να συμμετέχει στη διαμόρφωση και την ανάληψη των πολυποίκιλτων δράσεων. 
Μία ομάδα που η δύναμή της θα είναι η συμμετοχή, η οποία μπορεί να νικήσει κάθε είδους πολιτική όπως έχει αποδείξει η Ιστορία (4). Και όσο μεγαλύτερη η συμμετοχή τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δύναμή μας να αγωνιστούμε για να κατακτήσουμε μία καλύτερη κοινωνία, για εμάς και τα παιδιά μας.


Καλούμε λοιπόν όλους τους πολίτες του νησιού κοντά μας. Από τα σωματεία και τους συλλόγους, μέχρι τον απλό πολίτη. Να μιλήσουμε, να ακούσουμε, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και πως. Δεν θα μας σώσει κανένας, παρά μόνο εμείς παίρνοντας τη ζωή στα χέρια μας. 


Υ.Γ. Το ανωτέρω κείμενο συντάχθηκε ως απάντηση στην πρόταση ενός εκπαιδευτικού για τη δημιουργία ενός συντονιστικού οργάνου των σωματείων και των εργαζομένων του νησιού. Το πως θα λέγεται, δεν έχει τόσο σημασία, όσο οι πραγματικοί του στόχοι. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δύο συναντήσεις και έχουν μπει τεθεί διάφορα θέματα όπως για παράδειγμα το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τα προβλήματα του Κέντρου Υγείας, οι ανεμογεννήτριες κ.α. και ο τρόπος δράσης μας. 


Παραπομπές:
(1) Άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου, όπου την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων δεν την ζήτησε η τρόικα, όπως αποκαλύφθηκε με την επιστολή Βενιζέλου που αρνούταν να φέρει στη Δημοσιότητα και την παρουσίασε με το θέατρο της "τζάμπα μαγκιάς" για τον Τσίπρα. Το θέατρο έγραψε στην κάμερα, η ουσία όμως κρύφτηκε επιμελώς.
(2) Ευαγ. Βενιζέλος στην αγόρευσή του στην Βουλή, την Παρασκευή 4-11-2011. Σας θυμίζει τίποτα; 
(3) Κικέρων: Salus populi suprema lex
(4) Για να μείνουμε μόνο σην Ευρώπη και στα πρόσφατα παραδείγματα, αναφέρω το Νόμο Poll Tax στην Αγγλία που οι αντιδράσεις του κόσμου έριξαν τη Θάτσερ. Για περισσότερα παραδείγματα ανατρέξτε στην Ιστορία η οποία είναι γεμάτη και στην Ελλάδα και Παγκοσμίως.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Γιατί κλαις πρόεδρε;



Τ’ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

28 Οκτώβρη 2011
Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν’ απαιτεί.
ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.
Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.

Σ
αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θα προστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .Εσείς τότε, κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».
Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσο ωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό», συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.
Από
τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση των συνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει. Οι πολλοί τωνέγκριτωνσυνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητη την πιο κατάφωρη παραβίαση του.
Η
χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό.
Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριε πρόεδρε.
Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν καν στον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.
Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τη δική σας υπογραφή. Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θαπρεπε ως εγγυητής του Συντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσο καταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο.
Κι όμως δε δακρύσατε.
Όταν ο υπογραμμένος από εσάς νόμος περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άρθρο 22 του Συντάγματος περί προστασίας της εργασίας, «ηθικής και υλικής εξύψωσης του εργαζόμενου» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έγιναν κουρέλι από ένα μνημόνιο ενταφιασμού της στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας, αποδεχτήκατε το κουρέλιασμα. Μόνο που δεν κουρελιαζόντουσαν λέξεις και κατεπίφαση διακηρύξεις , αλλά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Εσείς τότε, επιλέξατε το ρόλο του μητροπολίτη των ευχελαίων και, χωρίς να δακρύσετε, παραμείνατε στη θαλπωρή της σιωπής.
Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, σας έφερναν για επικύρωση τον ένα θάνατο, μετά τον άλλο.
Και να και ο Καλλικράτης, που έρχεται κομίζοντας την αποδόμηση της χώρας.
Ένας
νόμος που η ψυχή του συνοψίζεται στο τρίπτυχο: ομοσπονδιοποίηση, συγκεντρωτισμός, ιδιωτικοποίηση.
-
Υπογράψτε, κύριε πρόεδρε.
-
Τι είναι αυτό;
-
Ο νόμος νούμερο 3852/10.
-
Και σε τι αφορά;
-
Στο «νοικοκύρεμα, τη μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό».
Τόσο
ανυποψίαστος πια στο βιασμό των εννοιών;
Στο
νούμερο 3852/10, υπογράψατε τη συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο νοσοκομείων, την εγκατάλειψη του ορεινού χωριού, την προαναγγελία των «ελεύθερων ζωνών».Εσείς τότε ζητήσατε καινούρια πένα για να βάλετε αδάκρυτα την ευδιάκριτη επικύρωση.
Όταν ο ευτραφής εγγονός του Πάγκαλου προανήγγειλε την αντισυνταγματική κατάργηση της μονιμότητας, ο καθηγητής του συνταγματικού Δικαίου, κ. Αντώνης Μανιτάκης, δήλωσε: «Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα το επιχειρήσει. Το θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη».
Αυτή
θα έπρεπε να είναι δική σας δήλωση.
Δεν
έγινε ποτέ.
Αντίθετα,
όταν προχθές σας έφεραν το νόμο «περί νέου ενιαίου μισθολογίου», ρωτήσατε τι πάει να πει «έφεδρος». Οι επιμελητές των λογοτεχνικών αυτών κειμένων σας εξήγησαν: «τους απονέμουμε αξιώματα, κύριε πρόεδρε».
Εσείς τότε αμολήσατε, χωρίς να δακρύσετε, άλλη μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή.
Και να μια καταιγίδα νόμων και υπονόμων για κατώτατους μισθούς, ημερήσιες συμβάσεις, χαράτσια και δεκάτες, επιβολή τέλους ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία 75% και σε άνεργους, προκαταβολικές απαλλαγές των υπουργών από κακουργήματα ενάντια στη χώρα.Κοντέψατε να πάθετε τενοντίτιδα απτις πολλές υπογραφές κι όμως δε διστάσατε να επικυρώνετε, χωρίς να δακρύζετε, κύριε πρόεδρε.
Κι όταν ξεμπέρδεψαν με τα βραχυπρόθεσμα, σας έφεραν προς υπογραφή ταμεσοπρόθεσμα. Το κατοχικό φιρμάνι που επισείει την εσχάτη προδοσία, με μπιτ παρά ξεπούλημα όλου του πλούτου αυτού του κατασπατηλημένου λαού, με υποχρέωσή του, λέει, να συντηρεί τα πουλημένα και να εγγυάται και δάνεια για τους αγοραστές.Ούτε και τότε δακρύσατε και επιπλέον συνυπογράψατε.
Από την ώρα που διαβάσαμε για τον πρώτο απελπισμένο που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την απόλυση, την ανεργία, την εξαθλίωση, το άδειο βλέμμα του παιδιού του μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν δεκάδες αυτόχειρες. Τι θλιβερή πρωτιά η χώρα του ήλιου, του απέραντου γαλάζιου, του τουριστικού μύθου να είναι σήμερα πρώτη σε αυτοκτονίες σε όλη την Ευρώπη.
Ούτε όμως και γι αυτό δε δακρύσατε ποτέ, κύριε πρόεδρε.
Και όταν τα χημικά και τα δακρυγόνα πνίγουν την Αθήνα και τρέχουν ποτάμια τα δάκρυα αυτών που επιμένουν να μην αυτοκτονούν και να διεκδικούν το δικαίωμα τους στη ζωή, και το χαμένο γέλιο των παιδιών τους,τι σόι μόνωση έχει το προεδρικό μέγαρο, ώστε να μην τρέχει ένα δικό σας δάκρυ, κύριε πρόεδρε;
Είχατε τρεις επιλογές: τη συνενοχή, την άρνηση να επικυρώσετε όλη αυτή την αντισυνταγματική, δηλητηριώδη νομοκαταιγίδα καιαν σας ήταν δύσκολο να προκαλέσετε πολιτειακό ζήτηματην ηρωική έξοδο, με μια αξιοπρεπή παραίτηση.
Ας αφήνατε κάποιον, που δεν πολέμησε τους Ναζί, να υπογράφει τον ένα θάνατο μετά τον άλλο. Κάνατε τις επιλογές σας.
Δεν θέλω να λαϊκίζω, κύριε πρόεδρε, όμως όταν χτες αναφερθήκατε στη συμμετοχή σας στο αντιναζιστικό αγώνα, σκεφθήκατε πόσες χιλιάδες, από τους τότε συναγωνιστές σας, έφαγε η εξορία, ο ταγματασφαλίτης, τα βασανιστήρια; Πόσοι έμειναν ανώνυμοι, θαμμένοι για πάντα στον ομαδικό τάφο του Άγνωστου στρατιώτη; Πόσοι από αυτά τα «τιμημένα γηρατειά» πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα στο φαΐ και το φάρμακο γιατί η σύνταξή τους δε φτάνει; Ότι για τους ανθρώπους αυτούς που δούλεψαν σκληρά, η δική σας ετήσια αμοιβή των 447.000 ευρώ αγγίζει τα νούμερα των συμπαντικών μετρήσεων;
Σκεφθείτε
μόνο ότι για το συνταξιούχο των 500 ευρώπου με τη δική σας πάλι υπογραφή ξεπερνά το αφορολόγητο των 5000η ετήσια αμοιβή σας αντιστοιχεί σε 75 χρόνια πεντακοσάρικου.
Αν δακρύζατε για όλα αυτά ή γιατί ανθρώπινα αισθανθήκατε πολύ τυχερός, κατανοητό, κύριε πρόεδρε. Θυμηθείτε μόνο από την αστείρευτη λαϊκή θυμοσοφία πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Αν κλαίγατε γιατί είδατε κι εσείς το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να αποστρέφει το κεφάλι και τον έφηβο να φασκελώνει τους κομισάριους της εξέδρας που τους χαντακώνουν τη ζωή, θα ήταν τιμή σας.
Και τέλοςγιατί η πολλή κλαυσιλογία καταντάει αηδίαμην ντρέπεστε για μας, κύριε πρόεδρε. Κρατείστε τη ντροπή και μοιραστείτε την μαυτούς που επισκέπτονται το προεδρικό μέγαρο για μια καινούργια υπογραφή που αφορά στο ξεπούλημα της χώρας και την ερήμωση του λαού.
Δε ζητήσαμε από τους πατεράδες και παππούδες μας να πολεμήσουν το ΔΡάιχ και τους σημερινούς δωσίλογους γιατί αυτό αντιστοιχεί σε μας. Δεν τους ζητάμε όμως να παίξουν και το ρόλο του Αβραάμ.
Δεν είμαστε πρόβατα και δεν θα πάμε ποτέ εκούσια στο σφαγείο.
Και, κύριε πρόεδρε, θυμηθείτε πως όποιος μετράει πρόβατα, στη γλώσσα του Αισχύλου, θαχει τον ύπνο του Αγαμέμνονα.
Νίνα Γεωργιάδου
Κάλυμνος, 29-10-11



ΣΔ: Αυτή ήταν μία από τις πάμπολλες ανοιχτές επιστολές προς τον κο Παπούλια. Μπορείτε να δείτε άλλη μία εδώ.