Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Απογοήτευση....

update: Μιας και το αρχικό κείμενο γράφηκε νύχτα μετά από μεγάλη κούραση, χρειάστηκε μία δεύτερη ματιά  και μικροεπεμβάσεις ώστε να γίνει πιο φιλικό στον αναγνώστη..


  Καταρχήν, ας ενημερώσουμε όλους όσους σήμερα προτίμησαν τον καναπέ τους ή την άνετη καρέκλα της καφετέριας  πως μαζευτήκαμε γύρω στα 30 άτομα. Είχαμε και ένα μικροεπεισόδιο από ένα μέλος της διοικούσας επιτροπής του ΠΙΙΕΤ που μας είπε πως απαγορεύεται να αναρτούμε τα πανό μας στην εξέδρα μιας και πρόκειται για ιδιωτικό χώρο (φαίνεται πως εδώ και καιρό η Εκκλησία έχει προλάβει την τρόικα στη δέσμευση δημόσιας περιουσίας). Τώρα,  τυχόν αντίδραση του ΠΙΙΕΤ στον ενεχυριασμό της επικράτειας στους δανειστές της χώρας (άρα ΚΑΙ της εξέδρας) δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου και παρακαλώ πολύ οποιονδήποτε γνωρίζει κάτι να μου το γνωστοποιήσει (μπας και ορισμένα άτομα καταφέρουν να ανέβουν στην εκτίμησή μου).
  Το θετικό της ημέρας ήταν το γεγονός αυτοί οι 30 μιλήσαμε αρκετά μεταξύ μας. Εκτός της πολιτικής συζήτησης, μάθαμε και για απειλές από δημόσια πρόσωπα προς εργαζόμενους, όχι βέβαια πως δεν το φανταζόμασταν - είναι όμως σοκαριστικό να ακούς μαρτυρίες.

  Αυτό που μας προβλημάτισε περισσότερο ήταν η απουσία κόσμου. Και οι ερμηνείες πάμπολλες: αδιαφορία, "ευμάρεια" του νησιού, φόβος, βαρεμάρα, ύπνωση, απαισιοδοξία.. Λίγο απ όλα και όλα μαζί.
  Και τώρα τι;   Τίποτα! Ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του. Καλώς ή κακώς το Πολυτεχνείο, ο Μάης του 68, η Εθνική Αντίσταση στην κατοχή, το Γουδί το 1909, ήταν κινήματα που υποκινήθηκαν και εκφράστηκαν από μειοψηφίες. Οι περισσότεροι βρίσκονταν στον "αντίστοιχο καναπέ" της εποχής, ενώ άλλοι παρίσταναν τους αντίστοιχους "Γερμανοτσολιάδες" και κάποιοι άλλοι τους "δωσίλογους". Και αν κάτι με συναρπάζει στην Ιστορία είναι αυτή η καταπληκτική της διαστροφή να επαναλαμβάνεται με διαφορετικά "προσωπεία", γιατί τελικά οι συνθήκες, τα μέσα, οι ταμπέλες αλλάζουν αλλά ο άνθρωπος όχι.
  Η ρομαντική μου πλευρά γοητεύεται με αυτό που ονομάζεται (και φοριέται πολύ τελευταία) άμεση δημοκρατία. Μία κοινωνία όπου όλες οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον λαό που θα συμμετέχει ενεργά στον καταρτισμό προτάσεων και η πλειοψηφία του θα τις επικυρώνει. Τι πιο ευγενές πολίτευμα άραγε από αυτό!
  Βέβαια, δεν είναι τυχαίο που δεν επικράτησε Ιστορικά πλην της Αρχαίας Αθήνας (με ιδιαίτερες συνθήκες), όπου ακόμα και εκεί μπορεί να ανεδείχθει ένας Περικλής αλλά υπήρξε και ένας Αλκιβιάδης. Και οι βασικοί λόγοι, κατ' εμέ, που η άμεση δημοκρατία  είναι ουτοπία είναι οι ακόλουθες κατηγορίες πολιτών:
  • Ο πολίτης-ιδιώτης (ψάξτε για τη ρίζα της λέξης idiot - ηλίθιος στα Αγγλικά) που δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να συμμετέχει. Άλλωστε η λέξη πολίτης στην Αρχαία Αθήνα ήταν αντίθετη με τη λέξη ιδιώτης. Είναι ο "καναπεδόφιλος" πολίτης, του "έλα μωρέ τώρα - πού να τρέχουμε" εντάσσοντας βέβαια μέσα σε αυτή την κατηγορία και τους φοβισμένους (ίσως άδικα) λόγω αντίστοιχου αποτελέσματος μή ενεργοποίησης με τα κοινά. 
  • Οι φανατικοί (χούλιγκανς)  που είτε για ίδιον όφελος ανέλιξης στην κοινωνία είτε για να καλύψουν το πνευματικό τους κενό ασπάζονται θρησκευτικά μία "ιδεολογία". Και εδώ τοποθετώ σκόπιμα τη λέξη "ιδεολογία" σε εισαγωγικά μιας και η πραγμάτωση αυτών των "ιδεολογιών"  μέσα από τους σχηματισμένους φορείες δεν είναι βέβαιη. Άλλωστε, βλέπουμε καθημερινά ένας φορέας που υποστηρίζει μια "ιδεολογία" στην πράξη να εφαρμόζει αντίθετα δόγματα. (πχ ΠΑΣΟΚ: σοσιαλιστική  θεωρία - νεοφιλελεύθερη πρακτική, ΚΚΡ: κομμουνισμός στη θεωρία - ολιγαρχία στην πράξη και πάμπολλα άλλα παραδείγματα στην Παγκόσμια Ιστορία). Άντε λοιπόν φίλε μου να πείσεις έναν φανατικό πασόκο πως αυτή τη στιγμή το κόμμα-θρησκεία του ξεπουλά τη χώρα και εξαθλιώνει σκόπιμα το λαό. Είναι το ίδιο δύσκολο με το να πείσεις έναν φανατικό Ολυμπιακό πως το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν στημένο ή έναν φανατικό Χριστιανό πως στην Άλωση της Τριπολιτσάς οι Χριστιανοί κατέσφαξαν τον Μουσουλμανικό πληθυσμό ή ένα νεοδημοκράτη πως ο Καραμανλής τα έκανε μπάχαλο. Το μεγαλύτερό σου κατόρθωμα σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις θα είναι να παραδεχτούν όλοι το γεγονός (μιας και η αρχική άρνηση της πραγματικότητας του φανατικού θα υποχωρήσει με την πίεση) και θα μείνουν στο τελευταίο τους δογματικό προπύργιο (ακυρώνοντας οποιοδήποτε λογικό σου επιχείρημα): ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ/ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!!! Οπότε κάπου εκεί θα τα παρατήσεις μιας και πλέον το πράγμα γίνεται θέμα πίστης (ο συνάνθρωπός σου μεταμορφώνεται σε ταλιμπάν) και βοήθειά σου  να βγεις σώος και αβλαβής.
  • Υπάρχει και μία τρίτη κατηγορία (που ομοιάζει με την πρώτη και κάλλιστα θα μπορούσε να εννοποιηθεί σε μία με δύο υποκατηγορίες), οι γνωστοί λαϊκιστί ΟΦΑ (Όπου Φυσάει ο Άνεμος). Πρόκειται για αυτούς που ψηφίζουν το κόμμα που νομίζουν πως θα κερδίσει (στην παράσταση νίκης στις δημοσκοπήσεις) και έχουν την προσαρμογή ερπετού:  ταυτίζονται επιφανειακά με όλες τις επικρατούσες απόψεις και δεν έχουν κανένα πρόβλημα τη μία στιγμή να σε βρίζουν και την επόμενη να σε προσκυνούν (όταν φυσικά θα σε έχουν ανάγκη). Εικάζω (πιθανώς αυθαίρετα) πως διαχρονικά βρίσκονται πιο κοντά στους δωσίλογους κάθε εποχής (ίσως επηρεασμένος υπερβολικά από το παράδειγμα των γερμανοτσολιάδων-ταγματασφαλιτών της κατοχής που με την απελευθέρωση εντάχθηκαν ως ομάδες Χ στον Εθνικό Στρατό).
  Είναι σαφές πως πρόκειται για μία πρόχειρη πολιτική ανάλυση της κοινωνίας,  έχω όμως την εντύπωση πως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα (πέρα από τις γενικεύσεις προς οικονομία χώρου).
  Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Τί πράττεις ως ενεργός πολίτης; Στον ιδιώτη-καναπεδόφιλο δεν μπορείς να μεταμοσχεύσεις πόδια.  Στον ιδιώτη-ερπετό δεν μπορείς να του κάνεις ενέσεις ηθικής και στον ταλιμπάν δεν μπορείς να κάνεις μεταμόσχευση εγκεφάλου. Όλα θα ήταν διαφορετικά με την κατάλληλη Παιδεία που θα δημιουργούσε ενεργούς πολίτες, αλλά χαίρω πολύ - ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

  Το σίγουρο είναι πως προς το παρόν είμαι απογοητευμένος... Και δεν βρίσκω κανένα νόημα σε καμμία εκστρατεία διαφωτισμού κανενός. Πριν από 100 χρόνια ίσως να το έκανα, αλλά τώρα καλώς ή κακώς, το Internet είναι προσιτό στην τεράστια πλειοψηφία, οπότε είναι στο χέρι του κάθε πολίτη που επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά στα πολιτικά δρώμενα της χώρας να αναζητήσει τις διεξόδους του, αν φυσικά ενδιαφέρεται. Δεν θα πάρω κάποιον από το χεράκι να του δείξω το x ντοκυμαντέρ ή το y άρθρο, παρά μόνο θα τον βοηθήσω να το βρεί για να το μελετήσει. Αν θέλει μετά θα μου άρεσε να κάνουμε μία καλή κουβέντα επ'αυτού.
  Δεν αναζητούμε υποψήφια πρόβατα για να δημιουργήσουμε μία νέα αγέλη. Κανείς μας δεν επεδίωξε να παρουσιαστεί ως αρχηγός. Ούτε μας ενδιαφέρει η δημαγωγία, οι ανούσιες ρητορείες και η τρομοκρατία για να παρασύρουμε τον όχλο και να φτιάξουμε ένα νέο δόγμα.  Το μόνο που μας δένει όλους μαζί είναι η διάθεση για πραγματικό, απελευθερωμένο από προκαταλήψεις διάλογο, και ο αγώνας για την εφαρμογή  πραγματικών λύσεων προς το κοινό καλό. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Καζαντζάκη:
 Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

  Μπορεί να είμαστε λίγοι και διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά δεν θα καταφέρει κανείς να μας στερήσει  τη χαρά να ενεργούμε πολιτικά. Και γι αυτούς τους συμπολίτες μου, με όλη την σημασία του όρου, ανεβάζω την παρακάτω διάλεξη του κ. Κατρούγκαλου (Συνταγματολόγου Αναπληρωτή Καθηγητή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) που πιθανότατα να συζητήσουμε  όταν ξαναβρεθούμε: 



  Για τους υπόλοιπους, μετά την απογοήτευση έρχεται η λύπηση. Είναι ελεύθεροι να βουλιάξουν στον υποθηκευμένο καναπέ τους, να ασχολούνται με τους στημένους αγώνες στο ποδόσφαιρο και το greek idol, να τρομοκρατηθούν από τον κάθε Πάγκαλο και τα τανκς του και σε οποιαδήποτε άλλη ευτελή  δραστηριότητα συνηθίζουν να αναλώνουν τη ζωή τους.

Για αυτούς ίσως να 'μαστε όλοι γραφικοί, 
για μένα πάντως σίγουρα είναι idiots!


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Νέο κάλεσμα!! Κυριακή 26/6 - 20:00 στην εξέδρα!

Κυριακή 26/6  - 20:00 
στην Εξέδρα

Διαδηλώνουμε εναντίον: 
  • της νέας φτώχειας που μας προσφέρει απλόχερα η Τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης
  • του ξεπουλήματος του Εθνικού πλούτου
  • της υπεράσπισης των τραπεζών εις βάρος του Λαού
  • της τρομοκρατίας Κυβέρνησης - ΜΜΕ
Σκοπός μας είναι να συζητήσουμε ελεύθερα μεταξύ μας, να ανταλλάξουμε απόψεις και να διερευνήσουμε τις λύσεις που τεχνηέντως αποκρύπτουν τα ΜΜΕ.

Την απουσία αντίδρασης την εκλαμβάνουν ως συμφωνία στις πολιτικές τους!

Μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση!

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Προς την νεολαία.

Αγαπητοί μου μικροί συμπολίτες. Πού είμαστε; Γιατί μένουμε στην αφάνεια ενώ όλη η χώρα ξεσηκώνεται με σκοπό να μας εξασφαλίσει ένα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ μέλλον; Μένοντας αμέτοχοι απέναντι σε αυτή την επανάσταση, έμμεσα αρνούμαστε το χέρι βοηθείας ανθρώπων που, κακά τα ψέματα έχουν ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους -παλεύουν μεν για τον επιούσιο- μα ενδιαφέρονται επίσης και για το μέλλον των παιδιών, των νέων... Το δικό μας μέλλον! Ένα μέλλον αβέβαιο, το οποίο μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο δυσοίωνο είναι...
Παιδεία, υγεία... Παράμετροι που είναι σημαντικοί για το πολιτιστικό μας επίπεδο, και όχι μόνο, φαίνεται να μην αγγίζουν εμάς τους νέους... Ίσως πολλοί σκέφτονται πως πάντα κάποιος θα μεριμνά για αυτούς καθ'όλη την διάρκεια της ζωής τους, μα είναι λάθος. Ο νέος έχει όλες τις προοπτικές να σταθεί άξια στα πόδια του, αρκεί να τις απαιτήσει και με κόπο να τις εξασφαλίσει! Στην εποχή μας, μια εποχή οικονομικής κρίσης, μια εποχή που δεν θυμίζει σε τίποτα την μεγαλοπρέπεια της Ελλάδας των αρχαίων χρόνων, εμείς οι νέοι πρέπει να αναδείξουμε τον πνευματικό κόσμο που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, και όχι να τον πετάξουμε στα σκουπίδια, ενστερνιζόμενοι απόψεις και συνήθειες που καταστρέφουν την πολιτισμική μας κληρονομιά..
Ας παλέψουμε μαζί με τους μεγαλύτερους λοιπόν, για να καταλάβει ο κάθε βολεμένος "πολιτικός" (αν θέλει έτσι να ονομάζεται!) πως οι Έλληνες δεν μένουν πλέον αδρανείς... "Πάμε πλατεία" λοιπόν όλοι μαζί όπως λέει και ο Λαζόπουλος; Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, παρά μόνο να κερδίσουμε σημαντικά πράγματα... Μην διστάσετε, μην σκεφτείτε πως θα σας δουν και θα σας κακοχαρακτηρίσουν...

Κάποια στιγμή εσείς θα καμαρώνετε και αυτοί θα μετανιώνουν...
Μ.Φ.


Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

+ Περί σωτηρίας της πατρίδος +

Όπως ακούμε καθημερινά από την άρχουσα πολιτική τάξη και τα ΜΜΕ της προπαγάνδας τους,  το μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση και το μεσοπρόθεσμο είναι αναγκαία κακά που πρέπει να υποστούν οι Έλληνες πολίτες προκειμένου να εκταμιευθεί η 5η (μετά η 6η, 7η, .... ν-οστή) δόση για να μην χρεωκοπήσει η χώρα. Αυτό άλλωστε υποστηρίζει και ο κ. Κουτρουμάνης, όταν τρομοκρατεί τον λαό αναφέροντας πως χωρίς την 5η δόση τα ταμεία θα δώσουν συντάξεις μειωμένες κατά 47%. Είναι όμως αυτός ο μόνος δρόμος;
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010, το κράτος έχει: 
Έσοδα: 56 δισ. €
Μισθοί/Συντάξεις: 22 δισ. €
Λοιπά Έξοδα: 24 δισ. € 
Σύνολο εξόδων (πλην τοκοχρεωλυσίων και λήξης ομολόγων): 46 δις € 

Παρατηρούμε δηλαδή πως για πέρυσι, αυτό το 10.5% (24δις €) έλλειμα που μας παρουσιάστηκε ήταν καθαρά έλλειμα επειδή θα έπρεπε να πληρώσουμε τα υψηλά τοκοχρεωλύσια καθώς και τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που έληγαν. Και σαφώς, αυτό που εννοούν οι κυβερνώντες και αναπαράγουν με κάθε τρόπο είναι το εξής: Πως σε περίπτωση που δεν εξασφαλίσουμε την 5η δόση (τα ίδια θα μας πουν και για τις επόμενες δόσεις σε λίγο καιρό) το κράτος θα κυρήξει στάση πληρωμών. 

ΏΠΑ!! Στάση πληρωμών σε ποιούς; Μα φυσικά στους πολίτες!! Όπως άλλωστε λέει και ο κ. Κουτρουμάνης, ο κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου "δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις",  αποκρύπτωντας φυσικά το γεγονός πως σκοπεύουν να πληρώσουν τους τόκους και τις λήξεις ομολόγων στο ακέραιο προς τους δανειστές μας, εξαθλιώνοντας μεν τον λαό (που "συμπάσχουν μαζί του" όπως διατυμπανίζουν), ικανοποιώντας στο ακέραιο όμως όλο το παγκόσμιο κεφάλαιο που πόνταρε και κερδοσκόπισε καθ' οιονδήποτε τρόπο πάνω στη χώρα. 

Εδώ θα τολμήσω μία παρομοίωση (ολίγον τι απλουστευτική μεν, ανάλογη δε). Έστω ότι έχεις πάρει ένα δάνειο από κάποια τράπεζα, του οποίου πλέον η δόση έχει φτάσει να σου απορροφά όλα σου τα έσοδα. Έχεις δύο λύσεις: α) Να δώσεις όλα σου τα χρήματα στο δάνειο και να τρέφεις τα παιδιά σου με αποφάγια β) Να πας στην Τράπεζα και να αναδιαπραγματευτείς το δάνειο, τον τρόπο αποπληρωμής, τους τόκους εξασφαλίζοντας ένα αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης. 

Kάτι αντίστοιχο λέει και ο ΟΗΕ  εδώ (απορώ, αν θα παίξει και πόση ώρα θα αφιερώσουν τα κανάλια το βράδυ σε αυτό). 

Ως άσκηση για το σπίτι σας αφήνω:  την εύρεση των αντίστοιχων στοιχείων για το 2011 (γιατί βαριέμαι ως τεμπέλης να ψάξω αναλυτικά και να ξεψαχνίσω τον προϋπολογισμό του 2011 μιας και στην εισηγητική έκθεση τα καμάρια της Βουλής μας αναφέρουν μόνο το σύνολο των δημοσίων δαπανών με  τόκους+λήξεις ομολόγων+μισθούς συντάξεις+λοιπές δαπάνες) ;-)

Ως επίλογο, αυτά δεν τα λέω εγώ τα λέει και ένας οικονομολόγος, 
Υ.Γ. Να περιμένω τον Πάγκαλο να αποκαλέσει τον ΟΗΕ, τον Λαφοντέν και τον Wolff κοπρίτες/τεμπέληδες/μαζί τα φάγαμε/φασίστες που απεργάζονται την εξόντωσή του/ κ.ο.κ. ;  
Υ.Γ. 2: Τώρα που το θυμήθηκα... Υπάρχει άραγε σώφρων άνθρωπως που να έχει αμφιβολία (μετά και τα χθεσινά) πως ο Πάγκαλος παίζει τον ρόλο του Γκαίμπελς στο Ελληνικό Ράιχ;

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Καλωσόρισμα ;-)

Ίσως είναι η δυσκολότερη στιγμή της ζωής μου.. Να εγκαινιάζω αυτόν τον ιστόχωρο όχι προσωπικά αλλά ως μέλος ενός κινήματος. Γιατί κακά τα ψέμματα, όλοι αυτοί που κατεβαίνουμε στους δρόμους, είτε στην Τήνο, είτε στο Σύνταγμα, είτε στην Κρήτη αποτελούμε ένα κίνημα. Μόνο που δεν πρόκειται για ένα αυστηρό κίνημα με καταστατικό, αρχηγούς, κεντρικές επιτροπές, πολιτικές ιδεολογίες-ευαγγέλια αλλά για ένα κίνημα πολιτών που κατά βάθος αναζητούν αλήθειες και λύσεις. Αλήθειες για το πως φτάσαμε ως εδώ, για την πλήρη κατανόηση της θέσης που βρίσκεται η Χώρα, καθώς και λύσεις στο αδιέξοδο που βρισκόμαστε. 
Καλώς ή κακώς, την αλήθεια δεν την ακούσαμε (εκτός και αν κάποιος ανήκει στους αφελείς του "μαζί τα φάγαμε"), ούτε είδαμε πραγματικά να τιμωρείται κάποιος (αφήνω στην άκρη τα χαϊδέματα τύπου Βοσκόπουλου ή Μαντέλη ως γελοιότητες). Όσον αφορά τις λύσεις; Δυστυχώς στα ΜΜΕ αναπαράγεται μόνο το ευαγγέλιο του μνημονίου (που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "μνημόσυνο" στην ανεξαρτησία της πατρίδας μας και στις ελάχιστότατες κοινωνικές παροχές του κράτους προς τους πολίτες), ενώ οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στη Βουλή (τουλάχιστον οι ισχυρές) αναλώνονται σε τυπικές διαφωνίες για την εφαρμογή της συνταγής ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, μείωσης των δημοσίων παροχών (συντάξεις, "συγχωνεύσεις" σχολείων/νοσοκομείων, περιορισμός της λίστας φαρμάκων κτλ) ώστε να ξεπληρώσουμε αυτό το δυσβάστακτο κρατικό χρέος με κάθε τρόπο αδιαφορώντας για το λαό. 
Και επειδή κατηγορούμαστε με πολλούς τρόπους (από το ότι δεν διαθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις, μέχρι το ότι είμαστε τεμπέληδες/ανεπρόκοποι κτλ), θα δώσω τρία links για σκέψη και περισυλλογή (που έχω μελετήσει προσωπικά): α) τη λύση Βαρουφάκη και β) τη λύση Καζάκη (από τα ονόματα των δημιουργών τους) γ) τη λύση Χρεωκρατίας . Οι τρεις λύσεις αλληλοσυγκρούονται αλλά στηρίζονται σε ένα κοινό σημείο: Το πως δεν θα πληγεί ο Λαός συνολικά για ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος αλλά η  άρχουσα πολιτική τάξη των τελευταίων δεκαετιών (προφανώς με την τεχνητή ύπνωση/ανοχή του Λαού από τα ΜΜΕ). 
Τέλος, κανείς μας φυσικά δεν είναι ικανοποιημένος από την πορεία της Χώρας μας τα τελευταία 30-40 χρόνια (ανάλογα με την ηλικία του καθενός και το τι έχει ζήσει). Σαφώς και υπάρχουν πάμπολλα πράγματα που λειτουργούν από αναποτελεσματικά μέχρι και εις βάρος του πολίτη και εννοείται πως διεκδικούμε την αλλαγή αυτών προς το καλύτερο. Είναι εντελώς όμως διαφορετικό το να προσπαθείς να αλλάξεις το κράτος ώστε να παρέχει καλύτερες υπηρεσίες από το να μειώνεις συνολικά τις δαπάνες  λειτουργίας του μην αλλάζοντας τίποτα στην σαθρή οργανωτική δομή μειώνοντας τις υπηρεσίες που προσφέρει.  Σε αυτό το θέμα θα επανέλθω αργότερα, μιας και το ζω καθημερινά από πρώτο χέρι.
Ως επίλογο σας αφήνω το εξαιρετικό ντοκυμαντέρ της χρεωκρατίας που έχει λάβει πολλά βραβεία σε φεστιβάλ του εξωτερικού και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να δείτε στην Ελληνική Τηλεόραση. 

Debtocracy FINAL by BitsnBytes

Υ.Γ. Το παρόν  blog το δημιούργησα εγώ (είναι πλεονασμός να συστηθώ μιας και εδώ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας). Εννοείται πως όποιος να τον κάνω διαχειριστή ή συγγραφέα μπορεί να εγγραφεί και μετά να μου στείλει mail (πατώντας στο ψευδώνυμό μου) μιας και δεν θεωρώ πως μου ανήκει (μου ανήκουν μόνο τα γραπτά μου). Ο οποιοσδήποτε μπορεί να σχολιάσει το οτιδήποτε αρκεί να κινείται σε κόσμια πλαίσια. Τέλος, αν κάποιος θέλει να γράψει κάτι (χωρίς να γίνει "συγγραφέας" στο blog) μπορεί να μου στείλει το κείμενό του είτε με mail είτε στο facebook.