Α. Γεγονότα
Τρίτη, 19:00. Μπροστά από τη Βουλή βρίσκονταν χιλιάδες κόσμου, οι οποίοι είτε φώναζαν τα συνθήματα (με τις απαραίτητες μούντζες) είτε σχημάτιζαν πηγαδάκια. Βρέθηκα για αρκετή ώρα στο τριπλό κάγκελο (κάτω από το πανώ με τα χρώματα της Ισπανικής σημαίας), είτε μιλώντας με την παρέα μου είτε με τους αστυνομικούς. Κατά διαστήματα εμφανίζονταν κάποιοι που πετούσαν ένα μπουκαλάκι νερό (τις περισσότερες φορές) ή μια πέτρα (σπανιότερα) προς τους αστυνομικούς. Όταν λέω κατά διαστήματα εννοώ με ρυθμούς ένα αντικείμενο το 10λεπτο, κι αυτό γιατί αμέσως "την πέφταμε" όλοι πάνω στον "ταραξία" και τον ακινητοποιούσαμε.
Υπήρχαν δύο ειδών ταραξίες: Το πρώτο είδος ήταν ο απελπισμένος άνθρωπος που είχε βγει εκτός εαυτού και βρισκόταν σε κατάσταση αμόκ τον οποίο αμέσως τον συγκρατούσαμε, κάνοντας παράλληλα νόημα στους αστυνομικούς πως όλα είναι υπό έλεγχο, τον οποίο με την κουβέντα σιγά-σιγά ηρεμούσαμε και τις περισσότερες φορές έμενε δίπλα μας. Το δεύτερο είδος ήταν κάτι νέοι που πλησίαζαν τρέχοντας και εν κινήσει πέταγαν το μπουκάλι ή την πέτρα και εξαφανίζονταν, τους οποίους δεν προλαβαίναμε να πιάσουμε (πλην μίας φοράς) μιας και στον τόσο κόσμο όταν ο άλλος βρεθεί στα 5 μέτρα πρακτικά τον έχεις χάσει. Η μία φορά που προλάβαμε αμέσως κάποιον, και που θεωρώ ύποπτη, ήταν ένα παιδί γύρω στα 18-22 που πέταξε κάτι και αμέσως μόλις τον ακινητοποιήσαμε ζήτησε συγγνώμη, είπε "εντάξει - έχετε δίκιο - δεν το ξανακάνω" και μόλις τον αφήσαμε (πράγμα που μετανιώσαμε στη συνέχεια) εξαφανίστηκε τρέχοντας.
Ύστερα από 10-15 λεπτά, έπεσαν 5-10 (το πολύ) αντικείμενα (από άτομα του ιδίου τύπου τρέχω-πετάω-εξαφανίζομαι) ταυτόχρονα στο μέτωπο της Αμαλίας προς τη Βουλή (μιλάμε για ένα μέτωπο πάνω από 100 μέτρα μήκος) όπου αμέσως απασφάλισε τη σκανδάλη των δακρυγόνων, του ψεκάσματος και των χειροβομβίδων, με αποτέλεσμα να διαλυθεί όλος ο κόσμος. Προσωπικά βρέθηκα στις στήλες του Ολυμπίου Διός μαζί με πολύ κόσμο και αρχίσαμε να βοηθάμε αυτούς που είτε δεν ήταν εξοπλισμένοι με μάσκες και mallox είτε ήταν μεγαλύτερης ηλικίας και δυσκολεύονταν με την κατάσταση. Η ώρα είχε πάει 23.00 και έτσι μιας και ήδη διαλυθήκαμε από τη Βουλή, αποχωρήσαμε μιας και οι φίλοι μου εργάζονταν την άλλη μέρα.
Το μεσημέρι της Τετάρτης βρισκόμουν στην Αμαλίας στις 11.30 το πρωί μπροστά από τη Βουλή (μπροστά από το πανώ με το ΟΧΙ, που τα video δείχνουν αργότερα να παραμένει και να δέχεται το "δημοκρατικό ξύλο" από την
Μόλις η κατάσταση άρχισε να ηρεμεί (δεν πέρασε πεντάλεπτο από το αρχικό σκηνικό), αρχίζουν να πέφτουν δακρυγόνα στην πλατεία. Μόνο που αυτή τη φορά η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από πριν. Αμέσως αρχίζουμε να κινούμαστε προς την Ερμού (στα τυφλά βέβαια μιας και τα μάτια λειτουργούσαν στο 10%) μέσα σε έναν αδιάκοπο καταιγισμό από δακρυγόνα. Φτάνοντας στην Ερμού, σταματήσαμε μιας και η ατμόσφαιρα ήταν καθαρότερη και παρακολουθούσαμε από εκεί το τι γινόταν στις σκάλες της πλατείας - τουλάχιστον όσο μπορούσαμε μέσα από το χημικό σύννεφο. Είχαμε μαζευτεί πολύς κόσμος, όπου περιμέναμε να διαλυθεί η ατμόσφαιρα στην πλατεία ώστε να επανέλθουμε, φωνάζοντας συνθήματα και χειροκροτώντας ειρωνικά το έργο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και των οργάνων του.
Ξαφνικά πέφτει ένα νέο κοκτέηλ (δακρυγόνα,χειρ/δες κρότου-λάμψης και ψέκασμα) στη συμβολή Ερμού και Νίκης (εγώ βρισκόμουν 20 μέτρα παρακάτω στην Ερμού και Βουλής), ενώ γύρω μου κυρίως βρισκόταν άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από μένα. Απομακρυνθήκαμε αμέσως προς τη Μητροπόλεως (σε ύψος 50 μέτρα πάνω από τη Μητρόπολη) περιμένοντας να δούμε που θα πάει αυτό. Η ώρα είχε φτάσει 15.00 οπότε έπρεπε να φύγω για να προλάβω το πλοίο να γυρίσω πίσω στο νησί, ενώ ο φίλος μου με την παρέα του παρέμεινε εκεί με σκοπό να δεί πότε θα σταματήσει ο πανικός για να επιστρέψει προς τη Βουλή. Τα υπόλοιπα τα είδα στην τηλεόραση και το youtube.
Β. Αφελή ερωτήματα
Γιατί δεν συμβαίνει τίποτα (παρά μόνο μικροεπεισόδια που αμέσως ελέγχονται) όσο ο κόσμος βρίσκεται στην πλατεία; Τι σκοπό εξυπηρετεί η στρατηγική της αστυνομίας να πνίγει στα χημικά τον κόσμο πάνω στην πλατεία ή στην Ερμού, μιας και όταν ο κόσμος αποχωρεί αναλαμβάνουν δράση οι "μπαχαλάκηδες" και προκαλούν καταστροφές; Τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από οργανωμένο σχέδιο τρομοκρατίας του κόσμου που διαδηλώνει και των τηλεθεατών;
Αντίστοιχα και στην Ερμού, που μέχρι τις 14.30 δεν συνέβαινε τίποτα, ενώ μόλις έπεσε το χημικό νέφος και αποχώρησε ο κόσμος, ξεκίνησαν οι βανδαλισμοί;
Όσο βρισκόμουν μπροστά από τη Βουλή παρατήρησα πως τα μεμονωμένα σποραδικά επεισόδια (πέταγμα μπουκαλιών/πετρών) παρατηρούνταν στην αριστερή πλευρά του μετώπου (συμβολή Βασ. Σοφίας και Αμαλίας) σε μία αναλογία 10 προς 1 σε σχέση με αυτά που συνέβαιναν στη δική μας πλευρά (κέντρο και προς τον Εθνικό κήπο). Γιατί τέτοια προτίμηση σε εκείνη την πλευρά; Μήπως έχει σχέση με το ότι οι κάμερες των καναλιών βρίσκονταν τοποθετημένες στο Athens Plaza και είχαν ξεκάθαρη οπτική επαφή;
Γιατί δεν υπήρχαν κάμερες των ΜΜΕ μέσα στον κόσμο; Παρά μόνο ξένοι δημοσιογράφοι και ανεξάρτητοι φωτογράφοι;
Τι έφταιγε το Ιατρείο του Ερυθρού Σταυρού, ο κόσμος στο Μετρό, ο κόσμος που ψεκάζεται εν ψυχρώ, το μανάβικο, αυτός, ή αυτός εδώ;
Να φανταστώ ο Υπουργός θά κάνει το καθήκον του και πως το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο (όπως άλλωστε είχε πράξει και στο Σάμινα);
Αυτά, τι σχέση έχουν με την πραγματικότητα;
Γ. Συμπεράσματα
Είναι πλέον εντελώς ξεκάθαρο, πως την αστυνομία δεν την ενδιαφέρει να κυνηγήσει και να συλλάβει τους "μπαχαλάκηδες" που κάνουν τους βανδαλισμούς. Αυτό που γνωρίζαμε ως Αστυνομία έχει μετατραπεί σε Τρομονομία. Τα δικά της παιδιά με τα καδρόνια ξεκινάνε τα επεισόδια ώστε να βρουν ζωτικό χώρο και οι εν δυνάμει βάνδαλοι που βρίσκονται περιορισμένοι ανάμεσα στον κόσμο και δεν μπορούν να δράσουν. Με αυτόν τον τρόπο, σκηνοθετούν την εικόνα και την παρουσιάζουν στα δελτία ειδήσεων: ορίστε τι γίνεται όταν κατεβαίνουν οι αγανακτισμένοι, τρομοκρατώντας τον υπόλοιπο κόσμο που θέλει να κατέβει αλλά φοβάται. Ο Παπουτσής (πλην των 82 νεκρών του Σάμινα και του εμβρύου στην Κερατέα) αναζητά νέους νεκρούς, μιας και αποκλειστικός στόχος είναι φύγει ο κόσμος από το δρόμο και να γυρίσει ο καθένας στην απομόνωση του σπιτιού του.
Μίλησα με μία παρέα Βραζιλιάνων τουριστών (γύρω στα 40) και μία παρέα Γάλλων (γύρω στα 60) στο Σύνταγμα. Ήταν τουρίστες που μας ρωτούσαν γιατί βρισκόμαστε εδώ και τι κάνουμε, όπου στο τέλος μας χαιρέτησαν λέγοντας είμαστε μαζί σας. Χθες άκουγα στα κανάλια για το πλήγμα στον τουρισμό και την οικονομία. Μα οι τουρίστες κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην πλατεία πριν επέμβει το "κράτος". Το ίδιο συνέβαινε στο Μοναστηράκι στις 15.15 που πέρασα, όπου κάθονταν τουρίστες και έτρωγαν στο Μπαϊρακτάρη και τα γειτονικά ταβερνοσουβλατζίδικα. Ποιός προκαλεί το πλήγμα στην οικονομία, εγώ και οι υπόλοιποι διαδηλωτές ή τα δακρυγόνα και οι βάνδαλοι;
Ο κόσμος ήταν λίγος. Δεν ήταν το πλήθος που υπήρχε πριν απο 20 μέρες, ούτε μανάδες με παιδιά που έβλεπαν οι φίλοι μου πριν 15-20 μέρες (και γω στο youtube) ούτε άνθρωποι πολύ μεγάλης ηλικίας (πάνω από 70). Τα επεισόδια κατάφεραν να ανακόψουν την εξάπλωση του κινήματος μιας και πολλοί βλέποντας τα επεισόδια στην τηλεόραση φοβούνται να κατέβουν (όπως αρκετοί δικοί μου φίλοι με παιδιά). Τυχαίο; -Δεν νομίζω..
UPDATES:
1: Ο φίλος μου Άδης είδε προφανώς τα ίδια πράγματα (όπως και όλοι όσοι είμασταν εκεί), και τα εξιστορεί με τον δικό του σπαρταριστό τρόπο.
2: Δείτε ένα παράδειγμα όπου τα ΜΑΤ διαλύουν με τον χημικό πόλεμο τον κόσμο:
3: Mία καταγγελία, δύο καταγγελίες
4. Άλλος ένας πολίτης (πιθανώς συνδικαλιστής της ΕΘΕΛ) ζητάει βοήθεια;
5. Πως είδε τα γεγονότα ο Γιώργος Αυγερόπουλος
(to be continued...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Είστε απολύτως ελεύθεροι να πείτε την γνώμη σας, αρκεί να μην περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς.